Serie: The World Without End #1, 2, 3 & 4
Genre: Dystopian, Horror, New Adult
Gepubliceerd: 2013 t/m 2015
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
She was born the day the world ended…Na de geweldige serie The Contagium bleef ik de drang houden om weer een zombie boek/serie te lezen. Maar ik kon niets vinden waarvan ik dacht ‘ja, dat is het!’.
Nurrin has lived her entire life with zombies—trapped behind walls meant to keep them safe. She’s mostly happy there. But when a zombie horde breach the walls of her Haven, she has to trust her brother, Collin, and his best friend to keep her alive.
He just wants his past to die…
Finn O’Malley has given up on voicing warnings that are ignored. No one cares that the zombies are changing. Now all that matters is keeping Collin and Nurrin safe from what’s outside the walls of a Haven. But when Nurrin’s best friend picks up a contact infection, he agrees to get the medicine needed to save his life. Forced together, relying on each other in a strange Haven, zombies aren’t the most dangerous thing they’re facing.
In their world, only one thing remains true: everything ends in blood.
In mijn ogen is Contagium een serie die moeilijk te evenaren is in het zombie genre, dus las ik ondertussen andere boeken en bleef rustig door zoeken tot ik deze serie tegen kwam, zag dat hij al compleet is, en wist dat dit mijn volgende zombie serie zou worden.
En wat een goede keuze!
Hij bestaat uit 4 boeken, maar ik vat hem samen in 1 (lange) recensie.
Op de dag dat de wereld verging, overvallen werd door zombies, werd Nurrin geboren.
Ze leeft al 20 jaar in een Haven, een toevluchtsoord voor overlevenden, maar het is alles behalve een goed en vredig bestaan. Aanvallen door zombies zijn aan de orde van de dag en honger is iets heel gewoons.
Nurrin wordt een First genoemd omdat ze één van de eerste kinderen is die geboren werd in de nieuwe wereld. Dat ze een First is houd ze angstvallig geheim want het kan haar haar leven kosten als dat bekend wordt.
Waarom dat zo is komen we stukje bij beetje achter en het is gewoon te afschuwelijk voor woorden. Wat is de mensheid toch verschrikkelijk slecht.
Natuurlijk weet ik dat het allemaal fantasie is, ontsproten uit het brein van de schrijfster, maar op het moment dat ik het lees is het voor mij werkelijkheid en verbaas ik mij telkens weer over de afschuwelijke dingen die mensen elkaar aan doen in tijden dat ze elkaar juist nodig zijn.
Ik hoop dat als er ooit een echte apocalyps komt, we het beter zullen doen.
In alle delen krijgen we de pov van Finn en Nurrin.
Hun dynamiek, de seksuele spanning en het onderlinge gebekvecht maakt ze een geweldig duo om over te lezen. Ze tolereren elkaar voor het doel waarvoor ze op pad zijn maar halen elkaar ondertussen het bloed onder de nagels vandaan.
Finn irriteerde mij mateloos met zijn geheimzinnigheid en koppigheid om geen vragen te beantwoorden en daardoor had ik respect voor Nurrin want ze gaf niet op, bleef vragen stellen ook al wist ze de uitkomst, en bleef er het grootste gedeelte van de tijd nuchter onder.
Ik kon hem af en toe wel wurgen.
Tijdens hun quest worden ze op allerlei fronten en door bijna iedereen bedrogen en daardoor bevinden ze zich regelmatig in gevaarlijke situaties. Niemand is te vertrouwen en zelfs elkaar vertrouwen ze niet altijd.
De zombies in deze serie zijn een beetje anders dan we gewend zijn.
Ze zijn super snel en schreeuwen ipv kreunen. Maar een bite is dodelijk en het hoofd blijft het cruciale gedeelte om ze uit te schakelen, dat is en blijft hetzelfde.
Verder is deze zombie wereld er één van madness, corruptie, afgrijselijke rituelen en een uitzichtloosheid die je de keel dicht snoert.
Het is een origineel, gruwelijk en somber plot en daarnaast werd ik enorm verrast door de erotische en soms explicite sex scenes. Verrast omdat ik dacht dat het een Young Adult was. Wat mij betreft gaven die scenes de serie net even dat beetje extra, maar zonder had het ook zeker stand gehouden.
Toch zijn er ook een aantal dingen die mij tegen stonden.
Als eerste het hierboven beschreven gedrag van Finn. Tot aan het einde aan toe bleef hij hetzelfde arrogante en afstandelijke gedrag vertonen. Ik had gehoopt dat zijn gevoelens voor Nurrin hem wat milder en aannemelijker zouden maken maar hij bleef haar van zich afstoten ook al was het, ook voor hemzelf, heel duidelijk dat hij van haar houd en niet zonder haar kan.
De snelle en cryptische wendingen kon ik niet altijd volgen en daardoor was ik af en toe in de war.
En als laatste het verschrikkelijk abrupte einde. Ik had niet verwacht een schone, nette, weer redelijk normaal functionerende wereld zonder zombies te vinden aan het einde, maar dit was iets wat ik ook niet helemaal verwacht had.
Het past wel in de lijn die Finn uitzette en telkens weer aan Nurrin duidelijk probeerde te maken, en daar ben ik ook wel tevreden over, het is alleen dat het te abrupt is. Zo zit je er middenin en zo is het uit, ik kreeg er even een brok van in de keel.
4 boeken lang leef je intens mee met de hoofdpersonen en als het dan zo ineens afgelopen is val je wel even in een gat.
In haar nawoord verteld de schrijfster dat ze misschien wel weer terug keert naar deze wereld maar niet met Finn en Nurrin, die hebben hun verhaal gehad.
Als er een spin off komt ga ik die zeker lezen, maar voor nu is mijn drang naar zombies even gestild; ik ben toe aan iets minder gruwelijks.
0 Reacties