Genre: YA, Hedendaags, Romance
Gepubliceerd: November 2011
Taal: Engels
Waardering: ★★★★☆ 
Add to Goodreads
Welkom bij de grote competities. Met geheimen en schandalen. Het draait allemaal om het spel. Wie speelt. Wie is er niet. Wie geen idee heeft van het spel. En ...wacht, welk spel spelen we?
Chloe: Waar te beginnen, dat is de grote vraag. Hoe kan ik aan Zack uitleggen dat ik een fanclub voor hem ben begonnen toen ik een kind was? Het was gewoon een spel. Een manier om vrienden te maken en plezier te hebben. Ik had nooit gedacht dat het zo uit de hand zou lopen. En nooit, in een miljoen, gaziljoen jaar, had ik kunnen denken dat het me zou achtervolgen naar de universiteit. Hoe vertel ik hem dat mijn beste vriendin Lana de club in leven hield? Dat ik niets te maken had met de gekte? Omdat ik klaar bent met het spelen van die stomme spelletjes.

Maar ik begrijp niet waarom ik zoveel geef om de freaking mening van Zack over mij. Ik haat hem. Hij haat mij. We hebben zeer wederzijdse gevoelens van afkeer voor elkaar. Hij haat me dus alleen maar meer wanneer hij erachter komt.

En dat is prima . . . denk ik.

Zack: Ik heb een zwak voor Chloe. Daar, ik heb het gezegd. Ik vind Chloe Baker leuk. Ik hou van de manier waarop ze loopt. Ik hou van de manier waarop ze praat. Als ik goed kon dichten zou ik een sonnet over haar schrijven. Maar dat kan ik niet. En als de jongens van het baseball team erachter komen zal ik het niet overleven.

Het is mijn junior jaar op de universiteit. Ik heb dingen om me zorgen over te maken. Scouts voor de grote competities. Baseball games. Contracten. Cijfers . . . . Mijn vader ging er vandoor met de moeder van Chloe. Ik heb geen tijd om me zorgen te maken over een meisje. Maar ik doe het wel. Ik maak me zorgen over Chloe, veel. Vooral nu die zak Max steeds om haar heen hangt. Het is raar om je stiefzus te willen, toch?

Maar ik kan zeggen dat ik Chloe het eerst zag. Lang voor Max. En lang voordat mijn vader haar moeder ontmoette. Ik was te jong om haar te claimen. Maar ik sta op het punt waarop ik er geen fu . . . . nou ja, het kan me gewoon niet meer schelen. Ik ben klaar met het spelen van spelletjes.

Review:

Als ik een cover zie zoals die van dit boek vraag ik mij altijd af wat de auteur bezield heeft om met zo'n cover accoord te gaan. Hij is vreselijk. Na het lezen van dit boek begrijp ik het idee er achter wel, maar mijn mening erover blijft hetzelfde. Gelukkig was de samenvatting van dit boek er één die mij er naar uit deed kijken om dit boek te lezen. En ik werd niet teleurgesteld. Haat/ liefde verhoudingen staan altijd garant voor spanning en romantiek en het was dan ook een erg leuk, luchtig, humoristisch en romantisch boek. Het enige puntje van kritiek is dat ik het jammer vind dat we niet te weten zijn gekomen wat hun beider ouders van hun relatie vinden. Aan het einde van het boek wisten die het nog niet en Chloe en Zack waren niet van plan om dat al snel te gaan vertellen . . . . . .